Het ‘nu’, of het ‘huidige moment’, is super interessant: om het te beleven en te communiceren. Beleef het ‘nu’ en communiceer die beleving! Doen we dat niet, dan zijn we ter plekke saai en vermijdend. Dan komt pas achteraf, in verhalen, de opwinding naar buiten.
Spontaan zeggen wat je ‘nu’ voelt, gaat makkelijk als je kunt zeggen: ‘hé, die taart is lekker!’, of ‘die zeep ruikt lekker!’. Het ‘huidige moment’ krijgt ook woorden als het spannend is, zoals bij sportwedstrijden: “schiet hem erin….!”
Maar die vaardigheid is in onze huidige cultuur niet vanzelfsprekend en we doen vaak vreselijk ons best om te ontsnappen aan dat ‘huidige moment’. We volgen de vermijdende conventies bij wat we zeggen over onze gevoelens en onze gedachten en we handelen in veilige en aansprekende verhalen over ons leven!. “Wat ik gísteren heb meegemaakt en hoe ik me heb gevoeld”. We maken plannen en volgen in ons leven het verhaal waarvan we denken dat het bij ons past.
Jammer! Hoe meer we leren verbindende woorden te geven aan dat spannende huidige moment ‘nu’, hoe minder we ons middels verhalen vermijdend hoeven op te stellen.